برف، برف، برف می‌باره 
قلب من امشب بی‌قراره 

برف، برف، برف می‌باره 
خاطره‌هاتو یادم میاره 

تا دوباره صدامو در آره 
برف برف برف می‌باره 

آسمون‌م دلش غصه داره 
حق داره هرچی امشب بباره 

جای برف باز می‌شینی کنارم 
مطمئنم دیگه شک ندارم 

شک ندارم تو هم فکرم هستی 
تنهایی تو اتاقت نشستی 

گفته بودی دلت تنگ نمیشه 
پس چرا هی میای پشت شیشه 

برف، برف می‎باره 
خاطره‌هاتو یادم میاره 

خنده‌ی آدمک روی برفا، روزای خوبم‌و زنده کرده 
من دلم گرم هیشکی نمیشه، سردمه سردمه خیلی سرده 

باز دوباره داره برف میباره 
باز چه ساکت، چه کم‌حرف می‌باره 

یخ زده دستای بی‌گناهم 
چشم به راهم فقط چشم به راهم 

گــــــاهـِی بــایِــــد کســــانــــی را

از گـــــذشــتـه مــان

فــرامــوش کــنـیـم

بــه یــک دلــیــل ســاده :

آنــــها بـه آیــنــده مــان

تــــعـــلـــق نـــدارنـــد ...

بعضی ها را هرچقدر هـم که بــــخواهی ،

“تـــــــــــــــــمام” نـــــــــــــــــــمی شوند …

هــــــــمش به آغــــــــــوششان بــــــــــدهکار میمانی !

حضورشان”گـــــــــــرم” است ؛

سکوتشان خالی مــــــــــیکند دل ِآدم را …

آرامش ِ صـــــــــــــــدایشان را کــــــــــــــــم می آوری !

هر دم هر لحظه “کـــــــــــــــــم” مـــــــی آوریشان …

و اینجا مـــــــــــــــن کــــــــــــم دارمــــــــــت …

کاش می شد

فقط،”تو” را داشته باشم…

خدا هی بپرسد:

خوب، دیگر چه؟

من بگویم:

هیچ! همین کافیست…!!!

خیابانهای تنهایی …

دلی ولگرد میخواهد،

و آوازم بدون تو سکوتی سرد میخواهد،

برایت مرده بودم…

تا برایم تب کند قلبت

ولی حتی نپرسیدی،

دلت همدرد میخواهد؟

شعرهایم را میخوانی…

و میگویی روان پریش شده ام !

پیچیده است …

قبول …

اما من فقط چشمهای تو را مینویسم …

تو ساده تر نگاه کن …

در خلــوت دلــم . . .

بـخــاطــر تـمــام دلــواپــسی هــام ، بــرای تـسکیــن دل بـی قــرارم ،

بــرای تیـمـار زخــم هــایــم ، بــرای خشـکـ کــردن چشــمهــای

خـیـس لحـظات انتـظارم ،

بــرای بــاور صـــداقــت و زدودن

ســیاهــی

اعـتــمـاد ،

بــرای روشـنـی کــوره راه زنــدگـیــم ،

بــرای لمــس خــوشـبخـتی و فــریادی از تــه دل ،

بــرای شـکسـتن قلـم تـقــدیــر و تـفکــر منـجمـد انـسـان هــا ،

بــرای فــرو ریـخـتـن نمــیشودهــا و شـکستن حـصــار دل ،

بهـــــــانه ایی شـو و بیـــــا . . . !!!

باران ببار این بار،

او را خواهم دید

این شهر بی در و پیکر

حریف اراده من نیست!

خواهم گشت

همینه اش را

خیابان به خیابان

کوچه به کوچه

باران امشب

بی عشق به خانه

برنخواهم گشت …

گاهی فقط از کل دنیا دلت یکی را می خواهد

و خودت هم خوب  می دانی …

تا ابد هم که منتظرش بمونی و واسش تلاش کنی

هیچ وقت به دستش نمی آوری 

باید بگذاری و بگذری

و تا همیشه اونو توی دلت نگه نداری

و چه سخت است این دانستن …!

چپیده بودیم توی صف …

زیر باران …..

منتظر تاکسی‏های هفت تیر به پارک وی ….

دختر کنار دستی ‏ام از همان اولی که پشت سرم ایستاد 

چترش را گرفت سمت من که ….

شما قدتان بلندتر است آقا ،

چتر را بگیرید دستتان من هم بیایم زیرش ….

لبخند هم زد …..

از آن جنس لبخندهای قشنگ ….

مهربان و ملیح ….

دخترانه و دلبر ….

چطور می‏توانستم عاشقش نشوم؟

او لبخند زده بود و هوا بارانی بود ….

دیگر اختیار و انتخابی وجود نداشت ….

عاشق شدن یک ضرورت بود …..

یک باید !